Yeryuzundeki Turklerin Bulusma Noktasi

ANA MAGLUP OLMAK

Hayatta farkinda oldugumuz veya olmadigimiz belirli bir anda o ana mağlup oluruz. TV izlerken kapıdan gireni tanıyamama veya eşinizin söylediği market isteğini hatirlayamama gibi. Bunlar basit olanlari. Şu zamanın TV ve Internet programlari bizi hayatın bazı gerçeklerini incelememizi zorlaştırıyor ve gereksiz tarafgirlikler ile ayrışmalara itiyor. Ve yeni bir durum var ki; belki bazilarimiz farkinda bile degiliz, medya hastaliklari:

Burada uc ornek vererek fikri olgulastirmak istiyorum. Ilki, herseyin elestirilmesi. Kisilerin ozel hayatlari bile… Bir işi eleştirebilmek o işte daha üstün olmayı gerektirmez. Bir LCD monitördeki ölü hücreyi görmek kolay, onu sıfır hata ile üretmek zor olandır. Maalesef elestirileri daha keskin olan daha itibar kazaniyorsa zamanimizda, bu bahsettigim hastaligin neticesidir.

Ikincisi, merakin gereksiz yerlerde harcanmasi. ‘Merak ilmin hocasidir demis’ buyuklerimiz. Merakimizi para olarak dusunsek nerelere harcadigimiza baksak, sonra yazik etmis olduklarimiza uzulmeyecek miyiz , o guzelim zekamizi?

Son ornegim: herseyden suphe duyulmasi. Evet bir salgin halinde yayiliyor. Her soylenenin altindan bir farkli anlam cikarmak, her olayin arkasinda birilerinin elini gormek, elinde hicbir delil olmadan.

Bu ornekler cogaltilabilir, hepsine bir vakit kapilmiyor muyuz? Sonra bazen de farkina varinca ne yapiyorum ben diyebiliyor muyuz? Bu metne baslik olarak “Medya Hastaliklari” yerine “Ana Maglup Olmak” sectim, cunku bir mala talep olmazsa uretimden duser. Uretimi devam ettiren bizim onlara olan ilgimiz ve bazen dahil olmamiz degil mi? Evet, gercekte hepimiz muzdarip olsak ve elestirsek de bir sekilde haberdar oluyor isek… Kendimizi alamiyoruz, o ana maglup oluyoruz.

Zihin ve kalp uyanik olsa bu anlar bize keyif vermenin aksine sikinti verdiginden koparacagiz o an bagimizi. Iste size birkac ipucu: “Bizden ayrilmayin!”, ”Bizde kalin!”, “Yine beraber olacagiz” gibi cumleler ile baglanti koparilmamaya calisiliyor… Nasil seviye cok daha asagiya cekilince dayanamiyor ve kapatiyor isek o bagi, oyle de bu hassasiyetimizi yukarida tutmaliyiz. Bu toplumsal mutabakata kultur deniyor ve Avrupa ve Amerika toplumlarinda kismen gorulen bu duyarliliklar bu bilincin eseri.

21. asir gosteroyor ki; nufus artisina ragmen fert daha cok onem kazaniyor. Dolayisiyla baskasina bakmadan kendimize ceki duzen vermeliyiz, simdiden… Toparlamasi zor bir konu ama hepinizin farkinda oldugu bir konu olmasindan anlasilir olacagini umuyorum.

Size bu konularda care olabilir gorebildigim siir benzeri benim cok begendigim ifadeleri sizinle paylasmak istiyorum (Seyir defteri radyo programindan alintidir):

Zihnimiz ve kalbimiz binbir parçaya bölündü.
Her tarafa yetişmeye çalışıyoruz.
Yorgunuz, asabiyiz ve gerginiz.
Hayatın gürültüsünden birbirimizi göremiyoruz.
Bağırıyor ama sesimizi duyuramıyoruz.
Gürültü var; bağıranların sesini duyamıyoruz.
Bakmalı, görmeli ve seyretmeliyiz…
Seyrimizi not etmeliyiz…
Vakit daraldı çünkü ve sözler birikti.
Vakit daraldı ve söyleneceklerin çoğu henüz söylenmedi.

Durup dinlemeliyiz,
Durup dinlenmeliyiz,
Durup düşünmeliyiz,
Ama durmalıyız önce.
Durmalı, durulmalı, durulanmalıyız.
Ve içimize doğru bir yolculuğa çıkmalıyız.
Yola çıkmalı, yolda olmalı ve yol almalıyız.
Yolu bulmalı, yol olmalıyız.

“En uzun yoldur, insanın içi”
Herkes İÇİNE baksın…

4 Mayis 2011

Huseyin Guruler