Varolusumuz tesaduf eseri degil diyor isek; annemizin yuzlerce yumurtasi ile babamizin milyonlarca sperminden tercih edilerek dunyaya belli bir vakitte belli bir eksikligi tamamlamak icin gonderildigimizi dusunuyoruzdur. Bu durumda her insan icin ortak bir deger ortaya cikar. Bu sayede sadece kendimizi begenmek ve begenilmesini beklemek yerine herkesi degerli gorurken kendimizi de kucuk ve degersiz gormemek dusuncesinde oluruz. Asil buyukluk; baskalarini asagida gormek veya gostererek degil, kendi degerimizi ortaya cikarmakta degil midir zaten?
Anne ve babalardaki sevgi ne kadar guzel degil mi? Ogul ve kizlarini ayirt etmeden sever. Peki aslinda degerleri esit mi, belki hayir ama biri olmadan digerlerini de layikiyla sevemez. Cocuklardaki sevgi de benzer; anne, baba ve kardes ayirt etmez.
Ne guzel bir egitimcidir degil mi? Ogrencilerinin hicbirini severken ayirt etmez, ayni zekavette ve saygida olmasalar da… Ne iyi bir doktordur degil mi? Hastalarina olan ilgisi esittir, yas, cinsiyet ve zenginlikte bir olmasalarda… Ne iyi bir yoneticidir degil mi? Eski ile yeni olanlara esit mesafede durmakta ve her dusuncede insana kulagini acik tutmakta…
Evet, kisiliklerimiz farkli o nedenle sevdigimiz kisilerde aradigimiz bazi seyler var olabilir; durustluk, acik sozluluk, caliskanlik, dusuncelilik vs. Peki konumumuz geregi sevgide adaleti verince ne olur? Bakin birincide zaten iyileri secmis, ikincide ise topluma iyileri eklemis oluruz. Ayirt etmeden sevmeliyiz ki, toplumsal baris gelebilsin.
Size bu dusunce utopik gelmis olabilir. O halde 0-4 yas arasi hangi cocuga ayirt ederek bakabiliriz? 4-7, 7-12, 12-17, 18-25, 25-35 vs yas gruplari arasinda kisilik farklilasmalari baslar ama yine de 0-12 yas araligindaki kisilere musamaha yuksektir. 18 yas altindakilere kanunen de bu musamaha vardir. Ileri yastakilere musamaha degil, ne yapilmali? Mevzumuz kanunen suc isleyenlerin affi degil elbette.
Bir de ilk dusunceye geri bakarsak kaybettigimiz her bir kisi toplumda bir eksiklik olusturmayacak midir? Sadece buyukler olunce mi yerleri doldurulamaz olur? Biz diger herkese deger verirsek, herkes de diger herkese deger verirse o zaman burasi cennet mekan olur. Komsusu ac iken kendisi tok olan bizden degildir denirken, tok olanin sucu ne oluyor ki?
Bize verilen sevgi o kadar genis ki, belli bir yere toplandiginda zararli oluyor. Kendimizde toplarsak bize ve digerlerine zarar veriyor, sevilmeyen kendini begenmis biri olarak. Baskasinda toplarsak, yine o kisiye ve bize zarar veriyor, kiskanclik ve goz hapsi ile. Bir de baska seylere sarfeder isek, fanatizm oluyor ki, yine o da hem bize hem topluma zarar veriyor. Bir de gereksiz dagitmak var ama daha sonra ele alalim.
Bize verilen ve bizde olan sevgiyi yerli yerince ve ayirt etmeden sarfetmek dilegiyle…
Huseyin Guruler, 18 Mayis 2011
2 thoughts on “Huseyin Guruler – KENDI DEGERIMIZ”
Nazife
(May 26, 2011 - 1:28 pm)Sayin Huseyin Bey
Gonlum isterdi ki sizin yazilarinizi cevremin, tanidiklarimin, sevdiklerimin,ozellikle beni sevmeyenleimin siddetle okumalarini isterdim.Sonsuz sayggilarim size olsun Huseyin Bey
Emre
(May 26, 2011 - 5:13 am)Keşke,birgün keşke demeden bu degerlerimizin kıymetini bilsek.Lakin ne hikmetse bu gibi degerlerimizi varlıgında degilde yoklugunda anlıyoruz. Bu degerlerimizi kaybettiğimiz gün ise degerlerimiz yerine sahneye yüzlerce,binlerce keşke ler çıkıyor.Keşkeler gelmeden önce kadir kıymet bilmek dilegi ile.Elinize saglık huseyin bey