Yeryuzundeki Turklerin Bulusma Noktasi

Kalplerimizi yed-i kudretinde evirip çeviren Allah’tır.Bizi renk renk, boy boy, ırk ırk yaratırken kalplerimize de farklı duyguları özene bezene serpiştiren de O’dur. Kimimiz öfkeli, kimimiz kıskanç, kimimiz cömert, kimimiz hesapçıyız baksanıza, insanlar adedince ruhlar var, ruhlar adedince de dünyalar..

“Ayinesi iştir kişinin, lafa bakılmaz” demişler. Aynen öyle, işimize yansıyan şey, içimizdeki duygulardır. Bir anne öfkeyle bulaşık yıkarken bardağı kırar, şoför kontrolsüz araç kullanır kaza yapar. Çocuk disiplinsiz yetiştirilir topluma zararlı bir fert haline gelir.Kişi ne kadar “ben doğru yaptım, ben elimden geleni ardıma koymadım” dese de ortaya çıkan iş, kimin ne yaptığını, daha doğrusu kimin nerede ne hata yaptığını bir bir ortaya koyar.

Ben bir işe başlarken etraflıca düşünüp önümü az çok görebilmeyi çok isterim açıkcası. Ne olursa olsun diyerek gözümü karartıp girdiğim iş sayısı ikiyi üçü geçmez. Mutlaka onda da biri beni o işin iyi-doğru olacağına ikna etmiştir de öyle girmişimdir. İnsan kendisine verilen gözle nasıl ileriyi geriyi, önü arkayı, 360 derecelik bir manzarayı görebiliyorsa bizlere verilen akıl da ileriyi, geleceği, başa gelebilecekleri ve muhtemel yaşanacakları gösterir; aklını mantığını şayet kaybetmemişse insan..

İçimizde oluşturduğumuz muhakeme (yargı) süzgeçleri vardır, her şey oraya takılır ve öyle geçer veya geçemez. Bir: Yaşanılması alna yazılmamış, kaderde olmayan bir şeyse takılır, geçmez.İki : Yaşanılması kaçınılmaz ise akıl mantık tartsa da biçse de yine geçer, yaşanır. Üç: Karar aşamasında insan muhakeme gücüyle, istişaresiyle ve duasıyla olacakları tartar ve o şeye girmez, yaşamaz veya girer ve seve isteye yaşar… Sonuçta yaşanılan tercih edilmiş ve beklenen bir sonuçtur..

İç süzgeçlerimiz, iç donanımımız eğitimle, tecrübeyle ve bize empoze edilen, bize dayatılan fikirlerle oluşur. İki kere iki dört eder belki, ama o ikiyi-ikileri oluşturan birler çok önemlidir, her “bir” birbiriyle bir araya gelmez. Bir araya gelecek birleri iyi hesaplamak lazım. İşte akıl süzgeci insanın her adımda karşısına karmakarışık bir sayılar yığını sürdüğünde sizin önce “iki”, sonra da dört edecek hesabınızdaki “bir”inizi iyi seçmeniz, iyi oturtmanız lazımdır toplama çizgisine..

Arkadaş, eş, oturacağımız ev, çocuğumuzun gideceği okul gibi seçimlerde dış etkenler kadar bizim içimizdeki bizi oluşturan unsurlar da önemlidir. “Ben bu kadınla evlenirsem mutlu eder mi beni?” Eder. Ama o mutluluk neye kime göre? Benim mutlu olma standardım nedir? Bir kadın vardır her gün sinemaya götüren koca ister, bir kadın vardır bir kez Hacc’a götürse kocası, yeter onun için. Bir adam vardır güzel bir kadınla mutlu olur, bir diğeri kariyerli kadın ister. “Beni ne mutlu eder?” Sorusuna cevap vermeden, “Bu kadın beni mutlu eder mi?” sorusuna cevap bulmak imkansızdır bu yüzden..

Aynen öyle de, kendi iç dünyasını keşfedememiş, içinde taşıdığı cevherleri saman taneleri gibi kalp penceresinden savuran bir insanın da oturup ciddi kararlar alması, aile, iş, sosyal hayat gibi unsurlarda büyük başarılar elde etmesi, kendisini, ailesini temsil etmesi çok zordur.

İçine kulak vermeyen biri, dışındaki büyük hadiseleri yorumlayamayacağı gibi, iç dünyasında huzuru yakalayamayan birinin de dışındakilere huzur vermesi, etrafına faydalı olması pek de mümkün değildir.

İç dünyasını hassas kriterlerle donatmış, derinlerinde gizlediği cevherlerin ışıltısı yüzüne vurmuş, dışa yansıyan iç dünyası ile insanlığa artı değerler kazandırmış bir fert olmayı Rabbim hepimize nasip etsin inşallah.